خدایی که نمی شناسم

تَركِ دنيارَهبانیت، ترک دنیا و لذت‌های آن از جمله ازدواج و خوردن گوشت و همچنین کناره گرفتن از مردم و جامعه و عبادت در دیر و صومعه که برخلاف زهد، در اسلام نهی شده است. حضرت محمد (ص) ضمن منع رهبانیت، مسلمانان را به جهاد دعوت کرده و آن را رهبانیت امت خود خوانده است. در روایتی از پیامبر اسلام (ص)، شکست چند باره مؤمنان مسیحی از ظالمان، منشأ پیدایش رهبانیت دانسته شده است. بنابر منابع تاریخی، رهبانیت، در قرن سوم میلادی در میان مسیحیان ظهور کرده است. برخی محققان معتقدند رهبانیت مسیحی، یکی از منابع تصوف در اسلام بوده است.ابوهلال عسکری در تفاوت‏ میان «خَوف» و «رَهب» براین نظر است که «رَهب» به معنای استمرار و طولانی بودن خوف است و هر خوفی را نمی‏ توان «رَهب» دانست و به همین دلیل است که راهب را راهب گویند زیرا استمرار در خوف دارد. راغب اصفهانی نیز «رهبانیت» را از ریشه «رهب» به معنای ترس همراه با اضطراب می ‌‏داند. وی «تَرَهُّب» را به معنای تعبد، و رهبانیت را زیاده ‏روی در تحمل تعبد از شدت ترس گرفته است.علامه طباطبائی نیز در المیزان گفته است که «رهبانیت از ریشه رهبه به معنای خشیت است و به طور عرفی بر انقطاع انسان از مردم برای عبادت خداوند به خاطر خشیت از او اطلاق می‌ شود. رهبانیت به معنای ترک لذت‌های دنیوی مانند ازدواج و نخوردن گوشت و نیز کناره ‌گرفتن از مردم و جامعه و عبادت در دیر و صومعه، یکی از موارد نهی ‌شده در اسلام است. رهبانیت به ‌معنای جدایی و کناره ‌گیری از جامعه، در مقابل زهد به ‌معنای رهایی از مادیات دانسته شده است. محققان، نتیجه زهد اسلامی را زندگی بهتر در اجتماع دانسته‌اند، نه ترک زندگی در اجتماع. نهی پیامبر (ص) از انزوای عثمان بن مظعون، پس از درگذشت فرزندش، نشانه‌ای واضح از ن, ...ادامه مطلب

مَردم و دنيااگر تمامي مردم دنيا كه از ابتداء تا كنون به وجود آمده اند و پس از آن تا روز قيامت به وجود خواهند آمد مي دانستند و اكنون نيز بدانند براي چه كاري به دنيا آمده اند و به آن عمل مي كردند، وضع زندگي مردم اعم از زن و مرد غير از اين چيزهايي بود كه الآن مي بينيم. كار ما در دنيا مانند كسي است كه خانه اش دارد در آتش مي سوزد و او مي داند و مي بيند امّا در يكي از اطاقهاي خانه مشغول شمردن پول و يا مشغول آرايش كردن خود در جلو آئينه است.إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا (7) يقين بدانيد كه ما آنچه را كه بر روي زمين است زيورى براى آن قرار داديم تا مردم را بيازماييم كه كدام يك از آنها نيكوكارترند (7) سوره مباركه الكهف. وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَ لَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ لَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ وَ كَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا (28) اي پيامبر ما، با كسانى باش كه پروردگارشان را صبح و شب در نمازها و ذكرهايي كه زمزمه مي كنند، مى‏ خوانند و تنها رضاي او را مى‏ طلبند و هرگز بخاطر زيورهاي دنيا چشمان خود را از آن مؤمنين برمگير و از كساني كه فلبشان را از ياد خود غافل ساخته ايم اطاعت مكن، همان كساني كه از هواي نفس خود پيروي مي كنند و كارشان زياده روي است. (28) سوره مباركه الكهف.الْمَالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ الْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَ خَيْرٌ أَمَلًا (46) مال و دارايي، زينت و زيور زندگى دنياست و نيكيهاى ماندگار از نظ, ...ادامه مطلب