خدایی که نمی شناسم

حدیث قُدسیحديث قدسي سخناني است به غیر از کتاب قرآن كه توسط پیامبران و امامان معصوم (ع) از جانب خداوند روایت شده است. این احادیث دارای مضامین و مفاهیم بسیار ارزشمندی است. در قرآن کریم که بر پیامبر اکرم (ص) به صورت وحی نازل شده است و کتب آسمانی دیگر، سخن پند آمیز از سوی خداوند وجود دارد اما به جز این کتابها، مجـموعه ای از سخنان خدای جهانیان، از طـریق پیامبران و امامان معصوم (ع) برای مردم نقل شده است که «حدیث قدسی» نامیده می شود. حدیث قدسی، حدیثی است که به ذات الهی منسوب شده و به آن حدیث ربّانی و الهی نیز گفته می شود.تفاوت حدیث قدسی با آیات قرآندر حدیث قدسی لفظ از خداوند نیست اما پیامبر (ص) هیچ دخل و تصرفی در معنای آن وارد نکرده اند و کاملاً با منظور خداوند مطابقت دارد. حدیث قدسی آن است که خداوند متعال ، آن را به پیامبرش از راه الهام یا خواب و رؤیا خبر داده، پیامبر هم با عباراتِ خودش، از آن معانی و مفاهیم خبر داده است، پس قرآن بر حدیث قدسی برتری دارد، چون لفظ قرآن نیز از سوی خداوند نازل شده است. (التعریفات، سید شریف جرجانی، ص 37 ذیل واژه حدیث) قرآن دارای خصایص و ویژگی هایی است که آن ها در مورد حدیث قدسی ضرورت ندارد، قرآن با حدیث قدسی در موارد ذیل متفاوت است:قرآن معجزه جاوید و محفوظ از هر گونه تبدیل و تغییر و کلامی متواتر است.منکر قرآن، کافر شمرده شده می شود.قرائت نماز، فقط با قرآن صحیح است.مس قرآن بدون طهارت، جایز نیست. اما مسّ آن بدون طهارت جایز است.واسطه نزول در قرآن، جبرییل امین است.الفاظ قرآن، قطعاً از ناحیه خداوند متعال است.تعبّد بر قرائت قرآن منصوص از طرف پیامبر(ص) واجب است.بیع و معامله قرآن، جایز نیست.نقل به معنی، در مورد قرآن جایز نیست. (علم الحدیث، نگارنده، ص 19)قرآن، ب, ...ادامه مطلب