خدایی که نمی شناسم

حضرت موسي بن جعفر عليه السّلام امام هفتم شيعيان در سال 128 هجری در قريه «ابواء» (ميان مکّه و مدينه) ديده به جهان گشود. نام مادرش حمیده بربریّه یا حمیده پاک بوده است. امام کاظم عليه السّلام پس از شهادت پدر بزرگوارش امام جعفر صادق علیه السّلام به امامت رسيد و از سال 148 تا 183 يعنی مدت 35 سال رهبری شيعيان را بر عهده گرفت كه توسط هارون الرشيد، خليفه عباسي حدود 18 سال اين دوران را در زندان و سياهچال بود. ایشان معاصر با چهار تن از خلفای عبّاسی یعنی منصور عبّاسی (148 تا 158) مهدی عبّاسی (158 تا 169) هادی عبّاسی (169 تا 170) و هارون الرّشید (170 تا 183) بود و در بيست و پنجم رجب سال 183 هجري قمري پس از چندين سال كه در زندان هارون الرشيد با غل و زنجير محبوس بود، در بغداد در زندان زندانباني به نام سندی بن شاهک، مسموم و به شهادت رسید. امام کاظم (ع)، در طول دوران امامتش چندین بار از سوی خلفای عباسی احضار و زندانی شد. نخستین‌بار در زمان خلافت مهدی عباسی، امام را به دستور خلیفه از مدینه به بغداد منتقل کردند. هارون نیز دو بار امام را زندانی کرد. زمانِ دستگیری و زندان اول در منابع ذکر نشده ولی دومین بار در ۲۰ شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و در ۷ ذی حجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. بنا به گزارش شیخ مفید، هارون در سال ۱۸۰ق در نامه‌ای به عیسی بن جعفر، از او خواست امام را به قتل برساند، ولی او نپذیرفت. امام را پس از مدتی به زندان فضل بن ربیع در بغداد منتقل کردند. امام کاظم (ع) سال‌های پایانی عمر خود را در زندان‌های فضل بن یحیی و سِندی بن شاهک گذراند.در زیارتنامه امام کاظم (ع) با عبارت الْمُعَذَّبِ فِي قَعْرِ السُّجُون‏؛ کسی که در سیاهچال‌ها شکنجه می‌شد به او سلام داده شده است. در زیار, ...ادامه مطلب