آياتي از قرآن كريم (40) آيات 138 الي 146 سوره مباركه اَلنّساء

                      آياتي از قرآن كريم (40) آيات 138 الي  146 سوره مباركه اَلنّساء

بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿۱۳۸﴾ اي پيامبر ما به منافقان خبر بده كه عذابى دردناك در پيش خواهند داشت (۱۳۸) اَلَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَ يَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا ﴿۱۳۹﴾ همان كساني كه بجاي مؤمنان، كافران را دوستان خود مى‏ گيرند. آيا سربلندى را نزد آنان مى ‏جويند اين خيالى خام است چرا كه عزّت و سربلندي همه از آن خداست (۱۳۹) وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَ يُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَ الْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا ﴿۱۴۰﴾ و البتّه خداوند در قرآني كه بر شما نازل كرده است گفته است كه هر گاه شنيديد كساني آيات خدا را مورد انكار و ريشخند قرار مى‏ دهند با آنان منشينيد تا به سخنى غير از آن درآيند چرا كه در اين صورت شما هم مثل آنان خواهيد بود خداوند منافقان و كافران را همگى در دوزخ گرد خواهد آورد (۱۴۰) اَلَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أ َلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَ إِنْ كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أ َلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَ نَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا ﴿۱۴۱﴾ همان كساني كه مترصّد شمايند كه اگر از جانب خداوند به شما پيروزي برسد به شما مى‏ گويند مگر ما با شما نبوديم پس سهم ما را از غنائم بدهيد و اگر براى كافران نصيبى باشد مى‏ گويند مگر ما بر شما تسلّط نداشتيم و شما را از ورود در جمع مؤمنان باز نمى‏ داشتيم پس خداوند روز قيامت ميان شما داورى مى ‏كند و خداوند هرگز بر زيان مؤمنان براى كافران راه تسلّطى قرار نداده است (۱۴۱) إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خَادِعُهُمْ وَ إِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَى يُرَاءُونَ النَّاسَ وَ لَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿۱۴۲﴾ منافقان با خدا نيرنگ مى كنند او هم با آنان نيرنگ خواهد كرد و منافقان آنانند كه چون به نماز ايستند با كسالت برخيزند. با مردم ريا مى كنند و خدا را جز اندكى ياد نمى كنند (۱۴۲) مُذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَلِكَ لَا إِلَى هَؤُلَاءِ وَ لَا إِلَى هَؤُلَاءِ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا ﴿۱۴۳﴾ منافقان ميان دو گروه دو دلند. نه در صف مؤمنان قرار دارند و نه در كافران و هر كسي را كه خداوند به واسطه گناهانشان به حال خود واگذار كند هرگز راهى براى نجات او نخواهى يافت (۱۴۳) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَ تُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا ﴿۱۴۴﴾ اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد به جاى مؤمنان كافران را به دوستى خود مگيريد آيا مى‏ خواهيد عليه خود حجّتى روشن براى خدا قرار بدهيد كه شما را از آن نهي كرده است (۱۴۴) إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا ﴿۱۴۵﴾ آرى منافقان در پايين ترين درجات دوزخ جاي دارند و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت (۱۴۵) إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ اعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَ أَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ سَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿۱۴۶﴾ مگر كسانى از آنها كه توبه كنند و عمل خود را اصلاح كنند و به خدا تمسّك بجويند و دين خود را براى خدا خالص بگردانند كه در نتيجه آنان با مؤمنان خواهند بود و به زودى خدا مؤمنان را پاداشى بزرگ خواهد بخشيد (۱۴۶)