بني لحيان

بني لحيان

غزوه بنی ‌لحیان یا غزوه عسفان، یکی از غزوات پيامبر اكرم (ص) در سال ششم هجری قمری بوده است که بین مسلمانان و بنی ‌لحیان (قبیله هذیل) رخ داد. علت این جنگ، کشته شدن شش نفر از مبلغین مسلمان در کنار آبگیر رجیع بوده‌است. این غزوه قبل از غزوه ذی ‌حمرد و بعد از غزوه بنی‌ قریظه اتفاق افتاده است. پيامبر اكرم (ص) در این غزوه، نماز خوف خوانده است.

موقعیت بنی‌ لحیان

غزوه بنی ‌لحیان در هشتاد کیلومتری شمال مکه و در فاصله بسیار دوری از مدینه رخ داد. پيامبر (ص) برای اینکه قصاص خون کشته شدگان در کنار آبگیر رجیع و همچنین انتقام از پناه دادن بنی‌ لحیان به فراریان بنی‌ قریظه به این جنگ پرداخت.

ماجرای غزوه

پس از واقعه اُحُد، بنی ‌لحیان با تطمیع گروهی، آنها را به مدینه نزد پيامبر اكرم (ص) فرستادند تا از وی تقاضای آموزگار و مُبلّغ دینی کنند. پيامبر اكرم (ص) درخواست آنها را اجابت فرمود و در ماه صفر سال سوم یا چهارم هجرت، جمعی از مسلمانان را به سوی آنان اعزام کرد. مسلمانان اعزامی نزدیک برکه آبی به نام رجیع در ۷۰ کیلومتری مکه، توسط ۱۰۰ نفر از بنی ‌حیان محاصره شده و سه تن از آنان کشته شدند و بقیه به اسارت گرفته شدند که یکی از آنان در راه کشته شد و دو تن دیگر به كفار قریش فروخته شدند. قریشان نیز به انتقام کشتگان جنگ بَدر، آن دو تن را به دار آویختند. پيامبر اكرم (ص) شش ماه پس از نبرد بنی‌ قریظه، با ۲۰۰ سواره به سوی بنی ‌لحیان حرکت کرد. این غزوه را به جهت روی دادنش در مکانی به نام عسفان، به این نام نیز می‌ خوانند. پيامبر اكرم (ص) سرانجام پس پيروزي در اين جنگ پس از ۱۴ روز به مدینه بازگشت.