ذکر، یاد، یادآوری و ...

                                    ذکر، یاد، یادآوری و ...

   ذکر به معناي: ياد . يادآوري . زير لب نامهاي مقدس را زمزمه کردن و نيز نامي از نامهاي قرآن

کريم است «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُون‏» يقينا ما ، بله خود ما قرآن را نازل کرديم و

خودمان از آن محافظت خواهيم کرد. (قرآن کريم آيه 9 سوره مبارکه حجر ) اما آنچه در جامعه ما

براي ذکر جا افتاده است همان زير لب زمزمه کردن و يا حتي در دل بردن نامهاي مقدس خداوند

يکتا مانند: سبحان الله . الحمدلله . لااله الا الله و الله اکبر گفتن و يا اسماي حسناي خداوند

همچون: رحمان . رحيم . عليم . حکيم . کريم . قدير . سميع . بصير . عظيم . رزاق .  واحد . احد .

مهيمن .  جبار . علام الغيوب . ستار العيوب . غفار الذنوب .

     آيه مهم قرآني: بسم الله ا لرّحمن الرّحيم نیز که همه ما از آن در خیلی از موارد استفاده می 

کنیم یکی از ذکرهای بسیار مهمّ است.

     دعاي جوشن کبير که در کتاب مفاتيح الجنان است و ما در شبهاي قدر ماه مبارک رمضان

براي آمرزش گناهانمان مي خوانيم  در بردارنده  هزار نام از نامها و صفات خداوند باريتعالي

است که او را به همين نامها که برترين صفات و نامهاي اوست سوگند مي دهيم که از گناهان ما

بگذرد و ما را ببخشد. (به شرط اينکه بعد از ماه مبارک رمضان باز هم به غفلت از ياد خدا دچار

نشويم و شروع به گناه و کارهاي زشت و بد نکنيم.)

      خداوند در قرآن کريم مي فرمايد: «الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ

الْقُلُوبُ » آنها (مؤمنین) کسانى هستند که ايمان آورده‌‏اند، و دلهايشان به ياد خدا مطمئن و آرام

است آگاه باشيد، تنها با ياد خدا دلها آرامش مى‏يابد. (سوره مبارکه رعدآيه 28). بنابراين به

فرموده کسي که خودش ما را آفريده است ذکر او باعث اطمينان و آرامش دلها است.

     خداوند در قرآن کريم گروهي را نام مي برد که به آنها اهل ذکر اطلاق فرموده است و اين

گروه از کساني هستند که حتما جايشان در روز قيامت در بهشت خداوندي خواهد بود. «فَسْئَلُوا

أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ اگر نمى‏ دانيد، از آگاهان بپرسيد.» (قرآن کريم آيه 7 سوره

مبارکه انبياء) البته ذکر گفتن و زير لب نامهاي خداوند را زمزمه کردن و در دل بردن، بايد به گونه

اي باشد   که ما را گناهان و افکار بد و زشت باز بدارد تا مورد قبول خداوند قرار بگيرد. مسلما

خواندن قرآن کريم چه بر زبان و چه در دل، آن هم ذکر است.

     چه اشکالي دارد هنگامي که ما نمي خواهيم چيزي بگوييم و يا بخوانيم و به قول معروف

زبانمان بيکار است، به ذکر خداوند مشغول باشيم. عملي که براي دنيا و آخرت ما سود و فايده

هاي بيشماري دارد. گفته شده است که پيامبر اکرم (ص) دائم الذکر و ذکر ايشان جمله

استغفرالله ربي و اتوب اليه بوده است. (سوره مومن يا غافر آيه 55) در سوره مبارکه احزاب آيات

35 و 41 نيز از کساني نام برده شده است که ذکر کثير (ذکر فراوان يعني صفات و نامهاي خداوند

را بسيار دارند و بر زبان جاري مي کنند و نيز قرآن زياد تلاوت مي کنند. تسبیحات حضرت فاطمه

زهرا - س - که پس از هر نماز می گوئیم را هم ذکر کثیر دانسته اند.) هستند.

     شما اگر کسي را بسيار دوست داشته باشيد هميشه به ياد او هستيد  لحظه اي نيست که

از خاطرتان برود و تمام چيزهاي خوب را برای او مي خواهيد و برايش تهيه مي کنيد. لازم به

گفتن است که خداوند هيچ نيازی به هيچ کس و هيچ چيز ندارد. اين ما هستيم که به واسطه

اينکه در دنيا و سپس در عالم برزخ و در آخرت به او نيازمنديم بايد به تذکراتي  که در قرآن کريم

براي سعادت ما فرموده است عمل کنيم.

     يکي از ذکرهاي بسيار مهم صلوات بر نبي اکرم (ص) است که خداوند در اين باره در قرآن

کريم آيه 56 سوره مبارکه احزاب مي فرمايد:

  إِنَّ اللَّهَ وَمَلآئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً (يقينا خداوند و

تمام فرشتگان او بر پيامبر صلوات مي فرستند اي کساني که ايمان آورده ايد شما هم بر پيامبر

صلوات بفرستيد صلوات فرستادني که لياقت شان او را داشته باشد.)

     راستي ما پس از مرگ چه بر سرمان خواهد آمد؟ روح ما به کجا خواهد رفت؟ آيا سوالات شب

اول قبري که مي گويند و فشار قبر و سختي هاي مردن و در عالم برزخي که از وضع آن

اطلاعي نداريم و خداوند و پيامبران و ائمه معصومين و بزرگان دين گفته اند ماندن براي ما چگونه

خواهد بود و بر ما چسان خواهد گذشت.

     ما براي هر سفري هر اندازه هم که کوتاه باشد فکر همه چيز را مي کنيم. آيا براي سفر

آخرتي که هيچ انتهايي ندارد توشه و آذوقه و وسائل لازم را برداشته ايم؟ خيلي خوب است که

لااقل براي توشه آخرتمان از ثواب ذکر بر خوردار بشويم. وقت را از دست ندهيم در حين رانندگي

در راه مدرسه و دانشگاه. در در کارگاههاي مختلف و زماني که کاري انجام مي دهيم و در

جاهاي خلوت، يادمان باشد که مي توانيم ذکر بگوييم و از بردن صفات و نامهاي پاک و مقدس

خداوندي که ما را آفريده است و به ما نعمت زندگي و روزي عطا فرموده است براي دنيا و

آخرتمان بهره ببريم. و مخلّص کلام اينکه آيا مي توان گفت که ذکر گفتن مانند ذکر نگفتن است.

هرگز چنين نيست. پس از همين حالا شروع کنيم. سبحان الله . سبحان الله . سبحان الله .....