نهم ديماه سال 1388

روز نهم ديماه سال 1388 روز نمايش بصيرت و آگاهي ملّت مسلمان ايران بود. روزي كه استكبار جهاني و عوامل دروني آنان در كشور ايران در مقابل عظمت اسلام و دين باوران زانو زدند و در برابر با بصيرتان روشن دل و آگاه از مواضع خصمانه خود نسبت به امّت مسلمان ايران عقب نشيني نموده و به لانه هاي فساد خود باز گشتند.

انتخابات سال 1388

در سال 1388 پس از 4 سال حكومت محمود احمدي نژاد از طرف شوراي نگهبان چند نفر كه داوطلب براي احراز پست رئيس جمهوري بعدي بودند به وزارت كشور معرفي شدند كه عبارت بودند از: محمود احمدي نژاد (كه براي بار دوم اگر راي مي آورد حق او بود كه باز هم رئيس جمهور بشود) و مهدي كروبي و مير حسين موسوي و محسن رضايي و ديگران اجازه داده شد تا ستادهاي انتخاباتي خود را راه اندازي و شروع به تبليغات كنند.

عده اي از اقشار مردم به ويژه بانواني كه طرفداران بي حجابي و اعم آنها از سلطنت طلبها و نيز لائيكها و منافقين و فواحش و قاچاقچيان مواد مخدر و ارازل و اوباش و شايد اقليتهاي مذهبي و كلا مخالفين نظام جمهوري اسلامي ايران بودند كه به وسيله كشورهايي مانند آمريكا و انگليس و اسرائيل سازماندهي شده بودند موقع را مغتنم شمرده و شروع به فعاليت براي شكست محمود احمدي نژاد و روي كار آمدن نامزد از قبل تعيين شده خود يعني مير حسين موسوي شدند.

سيماي جمهوري اسلام ايران هم برنامه اي براي اعلام مواضع و تبليغات تمامي كاندايداها در تلويزيون ترتيب داد تا آنها بتوانند ديدگاههاي و برنامه هاي آينده خود براي بهتر اداره كردن كشور را در اين برنامه ارائه و بيان كنند. لذا جوّ تبليغاتي بالا گرفت و هر كدام از آنها بر عليه يكديگر به بحث و تبادل نظرهاي خود پرداختند و از هر وسيله اي براي پيش برد مقاصد خود بر ضد ديگري استفاده نمودند. در اين ميان بيش از همه مير حسين موسوي فعال بود و آژانس خبر پراكني بي بي سي دولت انگليس اطاق تبليغات خاصي را جهت رياست جمهور شدنش براي او ساخته بود و او به آن وسيله با مردم دنيا هم در ارتباط بود.

دولت احمدي نژاد در دور اوّل حكومت خود گروهي از زنان عضو ناجا به نام گشت ارشاد را براي مقابله با بي حجابي و بد حجابي زناني كه به اين وسيله مي خواستند با اين كار به شهداي انقلاب و خانواده هاي آنان دهن كجي كنند راه انداخته بود كه در خيابانها حضور داشتند و آمد و رفت مي كردند و در ابتدا به چنين زنان و دختراني تذكر مي دادند و اگر آنها به اين امر تن نمي دادند از طريق قوه قضاييه با آنان بر خورد مي شد و حتي اين زنان به آنها هتاكي و حمله هم مي كردند.

مير حسين موسوي كه خيلي دلش مي خواست رئيس جمهور بشود و همسرش به خصوص دولت انگليس براي رسيدن به اهداف شومشان او را ترغيب به اين كار مي كردند از هر حربه اي براي شكست احمدي نژاد استفاده مي كرد او گفت: من اگر رئيس جمهور ايران بشوم اولين كاري كه مي كنم گشت ارشاد را از ميان برمي دارم. همين حرف او يكي از علتهايي شد كه اكثريت زنان بي حجاب و بد حجاب در روز انتخابان به او راي بدهند. دوم اينكه چون احمدي نژاد به سفرهاي استاني كه مي رفت دلش مي خواست در ميان مردم آن استان باشد، با اتومبيل روباز و آهسته در ميان مردم به حركت در مي آمد و حتي با مردم مصافحه مي كرد و دست مي داد. مردم هم كه رئيس جمهور منتخبشان را در ميان خود مي ديدند از اين مسئله بسيار خوشحال مي شدند.

مير حسين موسوي اظهار كرد كه اگر رئيس جمهور ايران بشوم، من هم به سفرهاي استاني مي روم اما مردم را اينجوري به دنبال خودم نمي كشانم. شايد ترسش از اين بود كه مبادا او را ترور كنند و بكشند. در ستادهاي انتخاباتي هم كه با پولهاي طرفداران او وشايد كمك كشورهاي خارجي مي گشت غوغايي بود. در ميان خيابانها هم عكسهاي كانديداهاي رياست جمهوري و پخش تراكتها و نصب پلاكاردهاي آنها كه جزء برنامه هميشگي كانداديهاي هر رياست جمهوري در هر كشوري است ادامه داشت.

در بعضي از انتخابات ديگر كشورهاي جهان مسئله اي به نام كودتاها و يا انتخابات رنگين وجود داشته است و دارد كه رهبران كودتا و يا طرفداران آنها رنگ خاصي را براي شناختن يكديگر انتخاب مي كنند تا از ديگران باز شناخته شوند. مير حسين موسوي به تبعيت از آنان رنگ سبز را سمبل پيروزي خود در انتخابات سال 1388 برگزيد و با اين وسيله صف خود از ديگران را جدا كرد. از آن به بعد تا پس از فتنه همان سال، طرفداران او با قطعه اي پارچه كه به مچهاي دستشان مي بستند و يا قسمتي از لباس خود كه به رنگ سبز بود، حمايتشان از موسوي را بدينگونه اعلام مي كردند.

احمدي نژاد آدم خيلي شجاع و نترس و يك بسيجي و مرد جبهه ها بود. هنگامي كه در مسئله هسته اي كه در آن زمان هم جريان داشت و رييس جمهور آمريكا در آن زمان اوباما بود گفت: براي مقابله با اين مسئله ايران همه گزينه ها روي ميز است. (منظور او حتي گزينه جنگ بر عليه ايران بود) احمدي نژاد طي سخناني در رابطه با مسئله هسته اي خطاب به اوباما گفت: تو غلط مي كني كه مي گويي همه گزينه ها روي ميز است.

بالاخره روز انتخابات فرا رسيد و مردم با شور و شوق فراوان براي اتنخاب رئيس جمهور مورد علاقه خود به پاي ميزهاي راي رفته و آراء خود را به صندوقها انداختند. رسم بر اين است كه پس از اعلام راي اكثريت آراء براي هر كانديد رياست جمهوري، پس از شمارش آراء و تاييد شوراي نگهبان و خبر رساني وزارت كشور به مردم، نتيجه انتخابات به مردم اطلاع داده شود اما ستاد انتخاباتي مير حسين موسوي بدون هيچ گونه حقي ناگهان اعلام كرد كه مير حسين موسوي حائز حد اكثري آراء انتخابات شده و او رئيس جمهور ايران است. مي توان گفت همگي كانديداها به نتيجه اين انتخابات حتي محسن رضايي، معترض بودند اين در حالي بود كه پس از شمارش بارها مجدد آراي مآخوذه تعداد آراي احمدي نژاد نسبت به ديگران ده ها ميليون بيشتر بود و فاصله داشت از جمله اينكه تعداد آراي مهدي كروبي از آراي باطله هم كمتر بود.

در اين باره به او تذكر داده شد ولي او بدون توجه به قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران تمام آنها را زير پا گذاشت و مدعي شد كه رئيس جمهور اوست و كس ديگري را به اين مقام نمي پذيرد. تمام طرفداران او اعم از زنان و فواحش، ارازل و اوباش، قاچاقيان مواد مخدر، سلطنت طلبها، منافقين، تمامي مخالفين جمهوري اسلامي ايران و شايد عده اي از اقليتهاي مذهبي راديكال و تند رو براي حمايت از او به خيابانها ريختند. اين در حالي بود كه پس ار موعد مقرر توسط وزارت كشور اعلام شد كه محمود احمدي نژاد حائز اكثريت آراء مردم ايران شده و رئيس جمهور ايران است اما ستاد مير حسين موسوي معتقد به تقلب در انتخابات شد و بعدها معلوم گرديد كه اصلا از ابتداء كلمه رمز پيروزي او در تمامي ستادهاي انتخاباتي اش همين كلمه تقلب در انتخابات بوده است. طبق آمار به دست آمده احمدي نژاد 60% از آراي مآخوذه را به خود اختصاص داده بود.

پس از حدود 10 بار شمارش آراي مآخوذۀ تمامي مردم ايران در همگي استانها آمار زير به طور صحيح و ثابت از طرف شوراي نگبهان و اعلام و وزارت كشور آن را در دسترس عموم مردم قرار داد:

مجموع آراء 39165191 راي با مشاركت بيش از 85 درصد

محمود احمدي ‌نژاد: 24527516 راي معادل 62و63 درصد.

ميرحسين موسوي: 13216411 راي معادل 75 و33 درصد.

محسن رضايی: 678240 راي معادل 73و1درصد.

مهدي كروبي: 333635 راي معادل 85 /0 درصد. يعني از آراء باطله هم كمتر بود.

آراء باطله نيز 409389 راي بوده است كه معادل 1 و 04 درصد كل آرا بوده است.

از همان شب حاميان و طرفداران مير حسين موسوي و كروبي به خيابانها ريختند و شروع به شعار دادن و تظاهرات و آتش زدن مغازه هاي مردم و اموال عمومي و ايجاد مزاحمت براي همه مردم شدند. اين عمل بسيار زشت و غير انساني تا 8 ماه تمام يعني 240 روز ادامه داشت. در اين مدت هر شب در ساعت 10 شب ابتدا به پشت بامهاي خانه ها مي رفتند و شعار الله اكبر سر مي دادند و سپس به خيابانها (هر شب به يك محله و خيابان) مي ريختند. سران فتنه در جلوي به اصطلاح حاميانشان و عده اي از ارازل و اوباش در پشت سر آنها به تخريب مغازه هاي مردم و اموال عمومي و آتش زدن بانكها و ديگر اماكن مي پرداختند. آنها سطلهاي زباله شهرداري را وسط خيابانها و گذرگاه هاي عمومي خالي مي كردند و سطلها را آتش مي زدند. با بر آوردي كه انجام گرفت در اين مدت 240 روز، حدود چند صد ميليون دلار به اموال مردم و اموال عمومي آسيب رساندند.

محمّد خاتمي كه چند دوره قبل رئيس جمهور ايران بود و خود را رهبر اصلاحاتي كه به نفع دشمنان داخلي و خارجي اسلام و بر عليه ايران تمام مي شد مي ناميد نيز با موسوي و كروبي همسو شد و براي مبارزه و براندازي جمهوري اسلامي ايران جبهۀ واحدي را تشكيل دادند و هنگامي كه موسوي هنوز در حصر خانگي قرار نگرفته بود از او استقبال كرد و در جشن خود ساخته اي كه به اصطلاح به مناسبت پيروزي موسوي در انتخابات براي خودشان بر گزار كرده بودند شال سبزي را به گردن موسوي آويخت.

بي بي سي، در اطاق تبليغاتي انگليس هم كه به نفع موسوي تشكيل داده بودند مي خواست به وسيله موسوي باز هم سياست استعمار گرانه خود را مانند زمان قاجاريه در ايران از نو بر پا كند. طرفداران موسوي كه وعده مقامات و پستهاي آنچناني به آنها داده بود به خيابانها مي ريختند و فجايع بسياري به بار مي آوردند. در دهه اول محرم سال 1380 كه طرفداران او مجالس عزاداري امام حسين (ع) را سوزاندند و برهم زدند. او در يك بيانيه اين عمل ضد ديني و ضد اسلامي را عمل درستي دانست و به كساني كه مرتكب اين عمل شدند بودند را «مردم خدا جو ناميد».

از جمله اينكه روزهاي پاياني اين شبه كودتاي مير حسين موسوي و حاميانش به دهه اول محرم همانسال رسيد و حاميان موسوي به تمامي بر پا دارندگان ايام عزاداري ابا عبدالله الحسين (ع) نيز حمله وسراپرده هاي مجالس را آتش زدند. آنان موتور سيكلتها و وسائل داخل هيآت مذهبي را هم به آتش كشيدند و ديگهاي مملو از غذاهايي كه براي عزاداران و توزيع بين مردم تهيه شده بود را واژگون كرده و عده اي را نيز زخمي كردند. در تمام اين مدت مردم انقلابي هيچ گونه عكس العملي بر عليه آنان از خود نشان ندادند و همگي منتظر دستور رهبر معظم انقلاب اسلامي ايران بودند.

براي اطلاعات بيشتر به آدرس زير هم مراجعه بفرماييد:

https://www.irdc.ir/fa/news/4274

نيروهاي انتظامي با گاردها و وسائل ضد شورش به مقابله با آنان مي پرداختند. آنها بدون توجه به وضع مردمي كه نياز به كمكهايي مانند دسترسي به بيمارستانها و داروخانه ها و مراكز ديگر دارند كه در اشغال آنهاست، مدام براي مردم ايجاد مانع و مزاحمت مي كردند. از جمله ايجاد راهبندان و آتش زدن اتوبوسهاي شركت واحد و اتومبيلهاي مردم يكي از مهمترين اهداف آنان به شمار مي رفت. از طرفي احمدي نژاد روز ها در ميان حاميان خود براي آنان سخنراني و به افشاي اعمال ضد ديني و ضد مردمي آنان مي كرد. تا اينكه رهبر معظم انقلاب حضرت‌آية الله خامنه اي به هر دوي آنها تذكر داد كه به لشكر كشي هاي خياباني خاتمه بدهند اما چون مؤثر واقع نشد فرمود: اگر دست از اين كارها بر ندارند آخرين دستور را صادر خواهم كرد.

«اوباما» رئيس جمهور آمريكا در همان روزها اعلام كرد كه ما در وقايع جنبشهاي سبز ايران دخالت نمي كنيم اما از به پيروزي رسيدن آنها به حكومت ايران حمايت مي كنيم ولي به اين نكته اشاره نكرد كه ميلياردها دلار براي به وجود آوردن اين آشوب هزينه كرده است.

اين سخن رهبر معظم انقلاب گويا آبي بود كه بر تمام اين آتش افروزيها ريخته شد. درست در روز عاشوراي سال 1388 امت حزب الله به ميدان انقلاب و همه مردم ايران در تمامي شهرهاي كشور به خيابانها ريختند و شروع به عزاداري و شعارهايي مبني بر مخالفت با اين جريانهاي ضد اسلامي و ضد انساني سر سپردگان سياستهاي شوم بيگانگان خارجي و داخلي دادند. در اين ماجرا كلا 26 نفر از نيروهاي انتظامي و بسيج و مردمي به شهادت رسيده و كشته شدند و تمامي تظاهرات به خاموشي گراييد اما شبنامه نويسي و بيانيه هاي مير حسين موسوي ادامه پيدا كرد كه قوه محترم قضائيه در اندر كار شد و مير حسين موسوي و مهدي كروبي آشوب طلب را به عنوان زندان، در حصر خانگي قرار داد. ديگر سران فتنه و كساني كه در اين جنايات ضد بشري شركت كرده و دخالت داشتند در دادگاههاي انقلاب محاكمه و فقط به زندانهايي چند ساله محكوم شدند.

رهبر معظم انقلاب اسلامي ايران روز نهم ديماه را يوم الله ناميدند و در باره آن فرمودند: "مردم عزیز ما در روز نهم دی، آنچنان عظمتی از خود نشان دادند که دنیا را خیره کرد." حماسه نهم دی ماه و حضور عاشورایی مردم حماسه ساز و ولایتمدار ایران اسلامی در راهپیمایی 9 دی ماه 1388 نقطه عطفی در تاریخ انقلاب و برگ زریّن دیگری در افتخارات مرد و زن ایرانی به حساب می آید . حماسه 9 دی نماد عزّت، استقلال و بصیرت مردمی است که تا پای جان برای حفظ اصول اسلام و آرمان‌های انقلاب ایستاده اند و با صدای رسا اعلام کردند که اگر دشمن در برابر دین آنها بایستد در برابرتمام دنیای آنها خواهند ایستاد. روز نهم دی ماه در تاریخ انقلاب اسلامی با عنوان روز «بصیرت» تبدیل به یوم الله و ماندگار گردید. در این روز ماندگار و تاریخی ملت همیشه در صحنه ایران اسلامی، حماسه ای دیگر آفرید و دشمنان خدا و دینش را مأیوس و ناامید ساخت و قلب امام زمان (عج) و نائب بر حقش حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(دامت برکاته) را شاد ساخت.

این روز می توان گفت نهم دی، روز غلبه جنود الهی بر جنود شیطان است. روز خروش ملت ایران و آشکار ساختن خشم مقدس در برابر اهانت ها و حرمت شکنی های عده ای غافل و یا مزدور وابسته به اجانب نسبت به مقدسات در روز عاشورای حسینی است. روز نهم دی در واقع روز نه گفتن ملت ایران به سران فتنه و آری گفتن به نظام اسلامی و بیعت مجدد مردم با آرمان های والای حضرت امام خمینی (ره) و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی است. مردم در این روز، تیر خلاص را به سران فتنه شلیک و پشت پیکر نامبارک فتنه را به خاک مالیدند. در روز نهم دی ماه 1388، مشروعیت سیاسی نظام اسلامی ایران بار دیگر با حضور خودجوش ده ها میلیونی مردم در تهران و تمامی شهرهای دیگر کشور به جهانیان اعلام گردید.

روز نهم دی، روزی است که مردم ایران نشان دادند دشمنان خود و انقلاب خود را به خوبی می شناسند و هرگز فریب حیله ها و نیرنگ های آنان را نمی خورند. روز نهم دی روزی است که مردم ایران نشان دادند که با بصیرتند و در میان گرد و غباری که فتنه گران به پا کرده اند هرگز، نه راه را گم می کنند و نه دست از راهبر واقعی که همانا ولایت فقیه است، بر می دارند و در نهایت روز نهم دی روزی است که مردم مسلمان و انقلابی ایران نشان دادند که این جمله حضرت امام (ره) را که فرمودند: «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت تان آسیب نرسد» به خوبی در عمل به آن معتقد و پایبند هستند. نهم دی ماه یک هزار و سی صد و هشتاد و هشت، جشن بلوغ فکری و شخصیّتی نظام اسلامی ايران بود.