بلفاريت

بلفاريت

بلفاریت یعنی التهاب لبه پلک چشمها. این بیماری پوست لبه پلکها علی الخصوص جاییکه مژه ها بیرون می آیند را درگیر می کند.معمولا زمانی که غدد چربی کوچکی که در لبه پلکها قرار دارند؛ عملکرد طبیعی نداشته باشند، بلفاریت ایجاد می شود. زمانی که این غدد چربی خوب کار نکنند، ممکن است رشد باکتری ها زیاد شده و باعث التهاب، تحریک و خارش پلکها شود. بلفایت در اغلب موارد مزمن بوده و درمان آن مشکل است. اگرچه بلفاریت مزاحم و آزار دهنده است اما باعث آسیب بینایی نمی شود.

علائم و نشانه های بلفاریت عبارتند از: قرمزی چشم و اشکریزش· احساس شن ریزه و سوزش در چشم - خارش پلکها - قرمزی و تورم لبه پلکها - پوسته پوسته شدن پوست اطراف چشم ها - قی کردن لبه پلکها موقع بیدار - شدن از خواب - حساسیت به نور - اشک کف آلود - رویش مژه ها در جهات غیر طبیعی - ریختن مژه ها.

در حالت اين بيماري، پلکها ممکن است چرب و پوسته پوسته باشند و شوره به مژه ها چسبیده باشد. این مواد باعث به هم چسبیدن مژه ها در موقع خواب می شود. اگر صبح ها هنگام بیدار شدن از خواب مژه هایتان به بهم می چسبد، نگران نشوید. گاهی اوقات نیز صبح ها ترشحات خشک شده اشک در گوشه چشم مشاهده می شود.

علل بلفاریت

بیماری های توأم با بلفاریت عبارتند از: درماتیت سبوره ای ( التهاب پوست توأم با شوره) – شوره در موهای سر و ابرو · عفونت با باکتری · اختلال عملکرد غدد چربی لبه پلکها · جوش صورت (رزاسه) یک بیماری پوستی با قرمزی صورت بلفاریت ممکن است به علت ترکیبی از فاکتورهای مختلفی باشد. در موارد کمتری بلفاریت می تواند ناشی از آلرژی و یا آلودگی با مژه ها شپش باشد. اگر علی رغم رعایت بهداشت و نظاغت منظم پلکها علائم و نشانه های بیماری بهبود نیافت به چشم پزشک مراجعه کنید.

بررسی و تشخیص

پس از معاینه دقیق پلکها و چشم هایتان، چشم پزشک می تواند بلفاریت را تشخیص دهد. گاهی اوقات ممکن است از بقایای مواد چسبیده به پلکها و مژه ها ار نظر احتمال وجود باکتری نمونه برداری شود.

عوارض بلفاریت

اگر مبتلا به بلفاریت هستید، ممکن است دچار ریزش مژه، رویش غیر طبیعی مژه ها (رویش در جهات غیر طبیعی) و یا اسکار (نسج جوشگاه) ناحیه پلک بشوید. سایر عوارض احتمالی توأم با بلفاریت عبارتند از: گل مژه: گل مژه عبارتست از عفونت باکتریایی که در نزدیکی ریشه مژه ها ایجاد می شود. گل مژه به صورت توده ای دردناک در لبه یا داخل پلک تظاهر می کند. معمولا گل مژه از سمت پوست پلک بیشتر مشهود است.

شالازیون. شالازیون زمانی ایجاد می شود که مجرای یکی از غدد کوچک چربی موجود در لبه پلک مسدود شود. غده چربی ممکن است عفونی شده و باعث قرمزی و تورم پلک شود. بر خلاف گل مژه، شالازیون بیشتر به سمت داخلی پلک برجسته است.

اشکریزش یا خشکی چشم. ترشحات غیر طبیعی چربی و سایر بقایای آزاد شده از پلکها مثل شوره ها می تواند در اشکتان تجمع یابد. در نتیجه لایه اشکی غیر طبیعی نمی تواند سطح چشم را بخوبی مرطوب و لغزنده کند. این وضع باعث تحریک چشم و اشکریزش می شود. از طرفی التهاب همراه با بلفاریت با سایر غدد پلک تداخل کرده و منجر به خشکی چشم می شود.

قرمزی مزمن چشم. بلفاریت می تواند باعث قرمزی راجعه چشمها (کنژنکتیویت) شود. آسیب قرنیه. تحریک مداوم، ناشی از التهاب پلک یا برخورد مژه های غیرطبیعی و خم شده ممکن است باعث جراحت و زخم قرنیه شود. اشک ناکافی نیز می تواند به ایجاد عفونت قرنیه دامن بزند.

درمان

درمان بلفاریت ممکن است مشکل باشد. درمان شامل رعایت کامل بهداشت پلک – نظافت منظم ناحیه پلک – برای کنترل علائم و نشانه ها و جلوگیری از عوارض است. اگر مشکلتان برطرف نشد به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است پماد آنتی بیوتیک تجویز کند. در موارد شدید، ممکن است قطره های آنتی بیوتیک یا استیروئید (کورتون) تجویز شود. اگر بلفاریت ناشی از یک عامل زمینه ای نظیر شوره یا آکنه روزاسه باشد، درمان بیماری زمینه ای می تواند باعث بهبود علائم بلفاریت شود. بندرت بلفاریت بکلی ناپدید می شود. حتی با درمان موفق عود شایع است. با بهداشت و تمیزی دقیق پلک می توان بیماری را تحت کنترل در آورد.

مراقبت های فردی و خانگي

اگر مبتلا به بلفاریت هستید، درمان زیر را روزی یک تا دو بار انجام دهید: چشم هایتان را ببندید و به مدت ده دقیقه روی آن کمپرس گرم بگذارید. بلافاصله پس از آن، چند قطره شامپو بچه با کمی آب ولرم مخلوط کرده هم بزنید و با اپلیکاتور (گوش پاک کن) آغشته به آن قطره های چربی و شوره ها را از ریشه مژه ها و لبه پلکتان پاک کنید. پلکهایتان را با آب گرم، آب بکشید و با حوله تمیز خشک کنید.

لازم است پای مژه هایتان را کاملا تمیز کنید. برای این منظور ، پلکتان را از کره چشم دور کرده و فاصله دهید و با ملایمت تمیز کنید تا به قرنیه چشمتان آسیب نرسانید. از پزشک خود بخواهید تا در صورتیکه صلاح می داند ، محلول آنتی بیوتیکی نیز تجویز کند تا پس از شستشو استفاده کنید.

این کار را تا زمانیکه علائم و نشانه های بیماری از بین برود ادامه دهید. اگرچه ممکن است شما بتوانید تدریجا تعداد دفعات شستشو را کاهش دهید ولی باید برای تحت کنترل نگهداشتن بیماری مراقبت های روزمره را ادامه داد. اگر دوباره بیماری شعله ور شد، مراقبت فردی یک یا دو بار در روز را از سر بگیرید. اگر شوره نیز دارید، استفاده از شامپوهای ضد شوره ممکن است علائم را تخفیف دهد.