خدایی که نمی شناسم (85) معتاد . اعتیاد . موادّ مخدّر . مجرم و ...

                          من خدا را نمی شناسم (85)

        دانش پژوه پرسيد: استاد آيا معتادان مجرم هستند و اعتياد جرم است؟

     استاد گفت: ما ابتدا از هر چيز با رجوع به قرآن کريم در مي يابيم که خداوند متعال در آيه    195 سوره مبارکه بقره مي فرمايد: ... و لا تلقوا بايديکم الي التهلکه ... (خودتان را با دست خودتان به هلاکت و نابودي نيافکنيد) از شما مي پرسم آيا با اين همه تبليغات و اطلاع رساني هايي که هم اکنون به وسيله تمام رسانه ها مي شود، کسي مي تواند بگويد من ندانستم و نفهميدم که اعتياد چنين بلاهايي به سر آدمها مي آورد و مصرف کنندگان مواد مخدر به چه روزی دچار می شوند. ما با توجه به حديث رفع:

  http://wikifeqh.ir/%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB_%D8%B1%D9%81%D8%B9

      و حديث سعه:

 http://wikifeqh.ir/%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB_%D8%B3%D8%B9%D8%A9

   هم نمي توانيم حکم بر برائت از مجرميّت معتادان بدهيم. معتادان نه تنها خودشان بلکه خانواده هایشان و نيروهاي فداکاري را که به خاطر درگيري با قاچاقچيان مواد مخدر جانشان را به خطر مي اندازند و شهيد و مجروح و معلول مي شوند و نيز امنيت جامعله را به تهلکه و نابودي مي کشانند و به این دلیل خلافکار و مجرم و گناهکارند. حتی همسایه های این افراد هم از تبعات عمل زشت آنان در امان نیستند.

     طبق گزارش خبرگزاری مهر تا کنون 37000 شهید برای مبارزه با مواد مخدر در کشور داریم.

    این شهدا برای نشئه بودن معتادان تقدیم جامعه اسلامی ما شده است.
       کسي که خود را معتاد مي کند خيلي هم خوب مي داند که دارد دست به چه کار زشتي مي زند چون تمام صحنه هاي پايان زندگي و وضع ديگر معتادان (از قبيل کارتون خوابي و مردن در گوشه و کنار بيغوله ها و از اين قبيل) را در جهان ديده است و حجت بر او تمام شده است.

     خداوند يگانه هنگامي که در قرآن کريم از هر کاري نهي مي فرمايد يعني آن کار مورد رضايت او نيست و لذا انجام آن جرم و حرام است. اعتياد خود را به هلاکت افکندن است و چون مشمول آيه کريمه بالا مي گردد نامشروع و  غير قابل توجيه است.

     دست معتادان ما غير مستقيم به خون تمام کساني که در راه مبارزه با مواد مخدر شهيد مي شوند آغشته است زيرا اگر آنان به اعتياد رو نمي آوردند، کساني به نام قاچاقچيان مواد مخدر وجود نداشتند و خود را براي کسب منافع باد آورده ای که همين معتادان با اعتيادشان براي آنان به وجود  آورده اند جان خود را به خطر نمي انداختند.  

     بايد عرض کنم که تمامي معتادان هميشه يا نشئه هستند و يا خمار و يا به دنبال به دست آوردن مواد مخدر و پول تهيّه کردن اين مواد. خوب فکرش را بکنيد که چنين آدمي چگونه مي تواند به درد جامعه بخورد. متاسفانه عده اي هم با دامن زدن به مسئله اعتياد، آن را جرم ندانسته و
براي معتادان تخفيفاتي هم مثل شربت ترياک و سرنگهاي تزريق مجاني و گرمخانه هاي زمستاني و از اين قبيل قائل مي شوند که اين خود باعث گسترش اعتياد در جامعه می شود.

     کساني که مي بينند از آنها حمايت مي شود اگر به اين کارها دست نزنند حماقت کرده اند. شما از تمام معتادان به مواد مخدر اگر بپرسيد که اعتياد شما تقيصر کيست مي گويند من خودم مقصر هستم.

     اين همه آدم براي اين آدمهاي بي مسئوليتي که نمي دانند براي چه به دنيا آمده اند کشته مي شوند و در مراکز درماني خرج مي شود که اينها به خوشگذراني خود بپردازند و مشغول فساد خود بشوند و در امن و امان هم باشند. بدانيد که توبه گرگ مرگ است و در صورت بازسازي شان هم اگر زمينه اي به وجود بيايد دوباره به مصرف مواد مخدر ادامه مي دهند و اين را تجربه ثابت کرده است.

     الآن در جامعه مشاهده مي کنيم که اکثر دزدي هاي خرد و کلان و جنايات و قتل ها و تجاوزهاي به عنف و کودک کشی به دست همين معتادان صورت مي گيرد. يکي از بدترين آثار عمل زشت اينها بي سرپرست ماندن خانواده هاي سرگردان آنها در جوامع بشري است که براي اينکه نان آور خود را از دست مي دهند براي گذران زندگي متاسفانه دست به هر عملي مي زنند و خيلي کم پيدا مي شوند کساني که بتوانند با وضعی که برايشان به  وجود آمده است سالم زندگي کنند.

     عده اي براي توجيه کار اينها مي گويند که معضل بيکاري باعث اعتياد است. اگر معتادان به خاطر بيکاري است که رو به آن مي آورند بفرماييد مبناي سخن شما طبق کدام قانون شرعي و روانشناسي و علمي است که بيکاري به اعتياد مي انجامد. حال آنکه اگر نتيجه بيکاري اعتياد باشد پس معتادان مخارج هنگفت مواد مخدرشان را از کجا تامين مي کنند غير از اين است که دست به دزدي و خلاف و کارهاي غير ممنوع  ديگري مي زنند.

           پس ما با اينها چه کنيم؟

     از شما مي پرسم اگر ما به چنين آدمهايي که خود فاسدند و مردم يک کشور را اينگونه دچار مخمصه و سر در گريباني کرده اند مجرم نگوييم پس مجرم کيست؟ ما با مجرمهايي از قبيل دزدان و قاتلين و اختلاس کنندگان اموال عمومي مردم و اختلال کنندگان در نظم جامعه و تجاوز به عنف و ديگر مجرمين چه مي کنيم خوب بايد با اينها هم با توجه به تناسب عملشان برخورد بشود و آنها را در جامعه بدون هيچ کمکي رها کنيم که خود کرده را چاره نيست و حد اقل آن اين است که از آنها هيچگونه حمايت و جانبداري نکنيم و در پي توجيه عمل زشت آنان بر نياييم و عمل آنان را به گردن جامعه و نابساماني هاي خيالي و توهّمي نياندازيم و در يک کلام با آنها واقعا مانند يک مجرم رفتار کنيم و دریک هشدار سراسري و همگاني براي کساني که جديدا رو  به اين عمل مي آورند به آنها تفهيم کنيم که هيچگوه امتيازي از هيچ لحاظي حتي همشهري بود و ايراني بودن قائل نمی شويم.

      به آنها مدارکي مانند شناسنامه و کارتهاي ملي ندهيم و هیچگونه تسهیلاتی برایشان قائل نشویم تا ديگران هم بدانند وقتي کسي اين عمل زشت را انجام مي دهد هويت و شخصيت اجتماعی ندارد تا رفته رفته این عمل خانمانسوز از جامعه رخت بر بندد. خلاصه و در یک کلام اگر مصرف کننده ی چیزی وجود نداشته باشد، هیچ تولید کننده ای برای آن سرمایه گذاری نمی کند.