خدایی که نمی شناسم

جنگهاي خيبرغزوه خیبر به جنگ میان مسلمانان در زمان پیامبر اسلام (ص) و یهودیان خیبر گفته می‌شود که به پیروزی مسلمانان انجامید. در سال چهارم هجري، پس از آنکه پیامبر اسلام یهودیان بنی ‌نضیر را به سبب خیانت از مدینه بیرون راند، برخی از آنان از جمله حیی بن اخطب، سلام بن ابی الحقیق و کنانة بن ربیع بن ابی الحقیق روانه خیبر شدند. آنان سال بعد به مکه رفتند و قریش را به جنگ با پیامبر برانگیختند. در این میان خیبر مرکز آشوبهای نظامی و تحریکات و جنگ‌افروزی‌ها علیه مسلمانان بود پس از صلح حدیبیه وی تمام ماه «ذی الحجة»، و مقداری از «محرّم» سال هفتم هجری را در «مدینه» توقف کرد، سپس با حدود یک هزار و چهارصد نفر از یارانش که در «حدیبیه» شرکت کرده بودند، به سوی «خیبر» حرکت کرد.پیش از جنگپیش از شروع جنگ پیامبر اسلام (ص) سباع بن عرفطه را جانشین خود کرد و به سوی خیبر حرکت کرد. وی به سمت وادی حرکت کرد و با این کار راه پیوند میان یهودیان و قبیلهٔ غطفان که همپیمانان خیبریان بودند را قطع کرد. قبیله غطفان با شنیدن خبر لشکرکشی مسلمانان، برای کمک به یهودیان خیبر آماده شدند ولی از ترس اینکه لشکر اسلام در غیابشان به خانه و دیارشان حمله کند و زن و بچه‌هایشان را به اسارت ببرند به خانه‌های خود بازگشته دست از کمک یهودیان برداشتند.قلعه‌های خیبرخیبر در زبان عبری به معنای قلعه‌است و چون این منطقه بواسطه این قلعه ‌های هفتگانه دربر گرفته شده بود به آن خیبر می‌ گفتند. منطقه خیبر در ۸ منزلی شمال مدینه واقع شده و سرزمینی بود که هفت قلعه و مزارع و درخت‌های نخل بسیاری داشت. خیبر از دو بخش تشکیل می‌شد: بخش اول پنج قلعه بزرگ را شامل می ‌شد: ناعم، صعب بن معاذ، زبیر، ابیّ و نزار. سه قلعه اول در منطقهای به نام نطاة و دو قلعه د, ...ادامه مطلب