خدایی که نمی شناسم

غزوه تبوک«روم شرقى» برای پیش دستی بر مسلمین، سپاهى چهل هزار نفره با اسلحه کافى و مجهز را در مرز حجاز متمرکز ساخت. وقتی خبر به پیامبر (ص) رسید، براى این که درس عبرتى به روم و سایر همسایگان بدهد، بى درنگ به «تبوک» رفت لکن اثرى از سپاهیان«روم» ندید، گویا وقتی از حرکت سپاه اسلام، با آن شهامت و شجاعت که به گوش رومیان رسیده بود، با خبر شدند، صلاح در این دیدند که ارتش خویش را به درون کشور فرا خوانند. لذا پیامبر (ص) پس از مشورت با یاران، نظر آنان را درباره بازگشت به مدینه پذیرفت.«تبوک»، دورترین نقطه اى بود که پیامبر(ص) در غزوات خود، به آنجا گام نهاد، این کلمه، در اصل نام قلعه محکم و بلندى بود که، در نوار مرزى «حجاز» و «شام» قرار داشت و به همین سبب، آن سرزمین به نام سرزمین «تبوک» نامیده شد. نفوذ سریع اسلام در جزیرة العرب (عربستان) سبب شد که آوازه پیامبر (ص) در تمام کشورهاى اطراف بپیچد، و با این که تا آن روز براى «حجاز» اهمیتى قائل نبودند، طلوع اسلام و قدرت ارتش پیامبر (ص) که «حجاز» را در زیر یک پرچم بسیج کرده بود، آنها را از آینده کار خود بیمناک ساخت.«روم شرقى» که هم مرز با «حجاز» بود، فکر مى کرد: ممکن است یکى از نخستین قربانیان پیشرفت سریع اسلام باشد، لذا سپاهى در حدود چهل هزار نفر، با اسلحه کافى و مجهز، آن چنان که درخور دولت نیرومندى همانند امپراطورى «روم» در آن زمان بود، گردآورى کرد و در مرز «حجاز» متمرکز ساخت، این خبر، به وسیله مسافران به گوش پیامبر(ص) رسید و پیامبر براى این که درس عبرتى به «روم» و سایر همسایگان بدهد، بى درنگ فرمان آماده باش صادر نمود.سخنگویان پیامبر (ص) در «مدینه» و نقاط دیگر، صداى پیامبر(ص) را به گوش مردم رساندند و چیزى نگذشت که، سى هزار نفر براى پیکار با رومیان, ...ادامه مطلب