خدایی که نمی شناسم

                                        از شهيد اوّل تا شهيد خامس        در ميان علماي اماميّه کم نيستند صاحبان علم و حافظان مذهب که خونشان به زخم کينه و حقد رقيبان بي‌منطق و حاسدان ستمگر بر زمين جاري شد. در تاريخ اسلام هستند کساني که با دو بال به سوي خداوند پرواز مي‌ کنند، بال علم و بال شهادت. بال خون و بال قلم. اما در ميان اين شهداي علم، چند نفر از آن چنان ويژه‌اند که لقب «شهيد» بر نامهايشان نهاده شده است.       در اين نوشتار سعی بر این است که به معرفي شهداي پنجگانه تشيع بپردازيم اما پيش از آن ذکر يک نکته ضروري است که اختلافاتی در  مصاديق شهداي سوم به بعد وجود دارد ولی درباره شهداي اول و ثاني اختلاف کمتري می بینیم. از سوي ديگر برخي اقوام و ممالک هم ، چنين تقسيم‌ بندي هایی که ويژه خودشان است دارند. مثلا در عراق، شهداي دوران رژيم بعث از خاندان صدر رتبه‌ بندي این چنینی دارند. با اين حال ترتيب زير، رايج‌ تربن اين ترتيب‌ها است هرچند در ذيل هر يک، به برخي مصاديق اختلافي هم اشاره خواهد شد:           شهيد اول؛ شمس‌الدين محمّد بن مکّي جبل عاملي اين عالم شيعه، از بزرگترين فقيهان و مجتهدان اماميه به شمار مي‌ آيد. او در روستاي «جزين» از ناحيه جبل عامل لبنان به سال 734  هجري قمري ديده به جهان گشود. مراتب ابتدايي آموختن علوم ديني را از ادبيات تا سطوح آغازين علم فقه را در ميهن خود فراگرفت و د, ...ادامه مطلب